De laatste blog … voorlopig dan want in 2025 mogen we weer terug. Niet alleen om de EMDR Vervolgopleiding aan te kunnen bieden, maar ook om de masterclass Imaginaire exposure en exposure in vivo te kunnen bieden. Om dit alles te kunnen bekostigen, is er geld nodig. Alles wat wij doen zal uiteraard vrijwillig zijn. En we hebben boeken nodig. We zullen diverse auteurs gaan benaderen of zij ook (een deel) willen doneren.
Maar nu terug naar het prachtige SU. We are in love. De koffers inpakkend resumeren we op dit in een woord geweldige avontuur. We zullen een van de krantenberichten delen in dit bericht. In de auto horen we van alles over de ‘croy’, of te wel ‘vloeken’ die uitgesproken kunnen worden en over medicijnmannen die hier nog een grote rol spelen. Zij kunnen verlichten van de ‘croy’ die uitgesproken is. We leren dat Surinaams een spreektaal is en niet zozeer een schrijftaal. We zijn onder de indruk, deze mensen zijn allen zo goed in het vertellen van verhalen. Verhalen die van ouder op kind doorgegeven worden. In de auto horen we ook een derde reden om vooral het fietsen achterwege te laten. Er zijn veel honden los op straat, waarbij er een voorkeur schijnt te zijn voor gevechtshonden, en deze beestjes zijn fanatiek gericht op fietsers. Ze rennen eropaf en bijten of trekken je zelfs van de fiets. De warmte trok al niet, het verkeer is al onnavolgbaar, niet overvallen worden blijft steevast een wens, maar die honden die doen het ‘m. Je zult ons niet fietsend tegenkomen in SU.
Met een traan en enige heimwee al bij het inpakken, en een lach want het gezinnetje thuis willen we heel graag in onze armen houden, nemen we afscheid. Een dik tot ziens. Dank lieve mensen voor alle verhalen die ons professioneel, maar ook zeer zeker persoonlijk hebben verrijkt. We zien uit naar onze terugkomst …
Liefs Jis en Yt
コメント